درخواست‌های زیادی داشتیم در مورد اطلاعات کلی از جو مصاحبه دکتری وجود دارد و اینکه کلاً چه سؤالاتی پرسیده می‌شود، چگونه خود را برای جلسه مصاحبه دکتری آماده کنیم؟ چه پارامترهایی امتیازآور هستند و در مجموع اطلاعات کلی و جزئی در مورد مصاحبه دکتری.

لذا در این مقاله قصد داریم که هر آنچه در این زمینه مهم است را بیان کنیم تا با رعایت این موارد تا حد زیادی سربلند از مصاحبه دکتری دانشگاه آزاد و سراسری بیرون بیایید.

هدف از برگزاری مصاحبه این است که شما مورد بررسی و محک‌زنی قرار بگیرید تا ببینند آیا شما شرایط لازم برای ادامه تحصیل را دارید؟ بنابراین نکته مهم این است که قطعاً سؤالات و مروری بر روی دروس و مفاهیم پایه‌ای رشته تحصیلی شما خواهد شد. از اطلاعات به‌روز سؤالاتی پرسیده خواهد شد، اینکه در جهان پیرامون شما در حال حاضر در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی چه می‌گذرد؟ اتفاق‌های بروز و تحلیل شما از آن‌ها چیست؟ معرفی شما توسط یکی از اساتید تأثیر زیادی دارد لذا سعی کنید چند توصیه‌نامه از اساتید خود داشته باشید. حتماً می‌توانید استاد مشاور و راهنمای خود را در مقطع ارشد مد نظر قرار دهید و یک توصیه‌نامه به صورت پرینت رنگی از ایشان بگیرید.

نکته: پوشه‌ای تهیه کنید تا اطلاعات خود را به صورت منظم تهیه و در آن قرار دهید. مقالات، سوابق تدریس، ترجمه‌ها، کتب، توصیه‌نامه‌ها، مدارک زبان همه و همه به صورت طبقه‌بندی شده و منظم باشند. اساتید روی این موضوع حساس هستند.

در صورتی که از پایان‌نامه دفاع کرده باشید از شما سؤال خواهد شد و خواهند خواست در مورد آن و روش تحقیقتان توضیح دهید تا حدی که تسلط کامل شما محرز شده و اطمینان پیدا کنند که پروژه ارشد را خودتان انجام داده‌اید.

اگر چه الزامی به داشتن رزومه نیست اما داشتن آن به صورت حرفه‌ای و علمی یکی از مهمترین آیتم‌هایی است که بایستی به همراه خود داشته باشید. رزومه را در بخش‌های اطلاعات شخصی، اطلاعات آموزشی و اطلاعات پژوهشی تهیه کنید فایل‌های استانداردی برای تهیه رزومه وجود دارند، از آن‌ها استفاده کنید که بهتر است.

به زبان انگلیسی از شما سؤالاتی خواهد شد حتی در مواردی شاید در بدو شروع جلسه اینگونه باشد، شما با تسلط و اعتماد به نفس صحبت کنید و خود را نبازید. برای بقیه هم همینگونه است و بعد از آن به زبان فارسی نیز از شما سؤال خواهد شد. هنگامی که شما ادعای دارا بودن مدرک زبان مطرح کرده باشید به صورت تخصصی با شما صحبت خواهند کرد. اگر حتی مدرک زبان ندارید که 6 امتیاز از 20 امتیاز مربوطه را بگیرید، حداقل مکالمه عمومی (General) شامل معرفی خود، پرزنت چکیده پروژه ارشد و اینطور موارد را تمرین کرده و بلد باشید تا 2 الی 3 امتیاز از 20 امتیاز شامل شما شود.

خیلی از اساتید و هیئت‌های ژوری بر روی روش تحقیق حساس هستند و می‌توانید برای تقویت رزومه خود در مجلات معتبر مقاله اکسپت یا چاپ شده داشته باشید و روی آن‌ها مانور بدهید.

پاسخ سؤالات را کامل بدهید و با پیشینه پژوهشی خود مرتبط کنید اگر پاسخ را نمی‌دانید صادقانه بگوئید که در حال حاضر اطلاع یا حضور ذهن ندارم.

در مورد انگیزه شما از ادامه تحصیل سؤال می‌شود و شما باید مجاب کنید که به رشته تحصیلی خود علاقمند هستید و دست از تلاش برنمی‌دارید. یکی از پارامترهایی که بیانگر انگیزه (Motivation) شماست وجود یک برنامه مدون برای دوره دکتری و حتی برای رساله دکتری می‌باشد. بیان کنید که قصد کار در چه حوزه‌ای دارید و تمرکز تحقیقی شما بر روی چه چیزهایی خواهد بود. این موضوع کمک خوبی به انتخاب شما خواهد کرد.

این‌ها اطلاعاتی کلی در مورد فضای مصاحبه دکتری بودند.

اگر سؤالاتی که از شما قرار است پرسیده شود را بخواهیم طبقه‌بندی کنیم، اینگونه است که در مورد معرفی، هدف و انگیزه شما در مورد قبولی در مقطع دکتری سؤال خواهد شد. لذا به صورت فارسی و انگلیسی این موارد را مرور کرده و به حافظه خود بسپارید.

در مورد پروژه کارشناسی و کارشناسی ارشد از شما سؤال خواهد شد، روش تحقیق و چکیده آن را به صورت فارسی و انگلیسی بلد باشید و کامل آن را پرزنت کنید.

از سوابق پژوهشی شما پرسیده خواهد شد، اینکه چه مقالاتی در مجلات علمی پژوهشی، مجلات علمی تخصصی-ترویجی در همایشات داخلی و خارجی دارید، آیا ثبت اختراع داشته‌اید؟ آیا گواهینامه کوتاه مدت معتبر دارید؟ آیا کتاب تألیف شده دارید؟ آیا سابقه تدریس دارید؟ اینها موارد مهمی هستند که باید روی بیان آن‌ها به زبان انگلیسی کار کنید.

در مورد دروس تخصصی رشته خود نیز مروری داشته باشید. ممکن است مفاهیم پایه پس از گذشت سالیان از ذهن دور شده باشند لذا مرور کنید. زمینه پژوهشی و انگیزه و پروپوزالی که می‌خواهید در دوره دکتری داشته باشید را مشاوره بگیرید و معین کنید و بیان بفرمائید.

یکسری سؤالات عمومی نیز ممکن است از شما پرسیده شود، اینکه آیا شما منبع مالی دارید تا بتوانید در دانشگاه آزاد ادامه تحصیل دهید؟ آیا شاغل هستید یا خیر؟ اگر بتوانید ثابت کنید که قرار است تمام وقت در خدمت تحصیل باشید نیز مورد مثبتی است. اینکه اولویت‌های خود را در انتخاب دانشگاه مورد نظر بیان کنید و بگوئید که چه تحقیقاتی در این زمینه کرده‌اید.

در جلسه مصاحبه دکتری اعتماد به نفس داشته باشید، اکثر دانشجویان استرس دارند لذا سعی کنید این استرس را مدیریت کنید. برای تمرین این مورد می‌توانید در منزل جلسه مصاحبه را شبیه‌سازی کنید.

در کل با تقویت رزومه و کنترل دقیق زمان می‌توانید در جلسه مصاحبه موفق شوید و این جلسه هم یکبار اتفاق می‌افتد. ما نیز در کنار شما برای ارائه مشاوره‌های دقیق‌تر و تخصصی‌تر هستیم. موفق و پیروز باشید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر با کارشناسان تدبیرساز در تماس باشید.

سال‌هاست که مالکیت معنوی و فکری مطرح است. در خیلی از کشورهای دنیا قوانینی تصویب و به اجرا گذاشته شده است. در این کشورها نقض حقوق مالکیت فکری عواقب کیفری دارد اما در کشور ما هنوز قانون خاصی به تصویب نرسیده است و اشخاصی ناقض کپی رایت بوده و از دست آوردهای هنری و علمی دیگران استفاده می‌کنند ولی در حوزه مقالات با توجه به اینکه مقالات را به مجلات خارجی می‌فرستند، آن‌ها تابع قوانین خود هستند و در صورت بروز چنین خلافی عواقبی همچون وارد کردن نام نویسنده در لیست سیاه و یا ریپورت آن‌ها به مجلات دیگر را دارند.

به صورت کلی می‌توان گفت استفاده از مطالب و دستاوردهای علمی ادبی دیگران بدون ذکر رفرنس را سرقت ادبی گویند که می‌تواند عامدانه و یا سهوی باشد. حال رفرنس‌دهی به چند روش انجام می‌شود. می‌تواند به صورت نقل قول باشد، می‌تواند به صورت خلاصه‌نویسی یا بازنویسی باشد و روش‌های مستند دیگری دارد. اگر در هریک از این روش‌ها، حتی اگر به آثار قبلی خودمان به صورت صحیح رفرنس ندهیم، ما دچار سرقت علمی/ادبی شده‌ایم.

سرقت ادبی مستقیم و عامدانه تعریفش ارائه شد. سرقت ادبی غیر مستقیم یا Self-Plagiarism که عرض کردیم استفاده بدون رفرنس از مطالب علمی خودمان و یا رفرنس‌دهی بیش از حد به مقالات قبلی است. نوع دیگر سرقت ادبی با عدم ذکر منابع و مراجع است و حتی استفاده و خرید دستاوردهای علمی از دیگران است که نوعی از سرقت ادبی محسوب می‌شود. به هر حال در هر مقاله میزانی از مشابهت مطالب وجود دارد برای مثال چون رفرنس‌ها را عیناً ذکر می‌کنیم درصدی از مشابهت بوجود می‌آید. بنابراین مجلات معتبر دنیا از 5 درصد و گاهاً مجلات ISI و یا Scopus تا20 درصد مشابهت را مجاز می‌دانند. در داخل کشور برخی مجلات حتی تا 30 درصد مشابهت را هم مجاز می‌دانند و بیش از آن را بایستی رفع کرد.

چگونه میزان مشابهت رساله دکتری را بسنجیم؟

نرم‌افزارهای قوی در این زمینه وجود دارند از جمله نرم‌افزار iThenticate که باید اکانتی خریداری شود و هزینه بالایی دارد اما مؤسساتی هستند که اکانتی از این نرم‌افزار دارند و در ازای دریافت هزینه کم، با استفاده از حساب کاربردی خود در این نرم‌افزار میزان مشابهت سند شما را بررسی می‌کنند. در داخل کشور هم سامانه‌هایی مثل سمیم نور هستند که می‌توانید وارد آن‌ها شده و به ازای هر مقاله میزان مشابهت را مشخص می‌کنند و محقق می‌تواند با بازنویسی یا حذف آن بخش رفع مشابهت کند.

لذا شیوه رفع مشابهت یا بازنویسی آن بخش از متن است و یا حذف آن و یا رفرنس‌دهی البته فرض کنید که در مقاله‌ای یک پاراگراف کپی شده باشد حتی با ذکر منبع نیز درصد مشابهت بالا می‌رود و دچار سرقت ادبی می‌شویم مگر اینکه یک تعریف مشخص و یا فرمولی باشد که نتوان آن را تغییر داد.

نرم‌افزارهای مشابهت‌یاب با استفاده از بانک اطلاعاتی خود که دربرگیرنده تمام مطالبی است که در اینترنت منتشر می‌شود چه در بخش مقالات، وبلاگ‌ها، سایت‌ها و هر مطلبی که در اینترنت پابلیش شود، عمل می‌کنند. توصیه می‌شود که از سیستم‌های مشابهت‌یابی رایگان استفاده نکنید زیرا گاهاً تا 2 صفحه بررسی انجام می‌دهند و آن هم قوی نیست و نمی‌توان بر آن تکیه کرد.

در پایان از دوستان عزیز می‌خواهیم قبل از ارسال مقاله به مجله، خود اقدام به بررسی میزان مشابهت کنید زیرا تمام مجلات قوی قبل از داوری، اقدام به بررسی و مشابهت‌سنجی کرده و در صورت وجود درصد بالای مشابهت، باعث برگشت زدن (Reject) مقاله می‌شود. سعی کنید سند شما حداکثر 15 الی 20 درصد مشابهت داشته باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر با کارشناسان تدبیرساز در تماس باشید.

02140220448

تقویت رزومه و عناصر امتیازآور

به طور کلی برای قبولی در آزمون‌های دکتری چه در داخل و چه در خارج، غیر از آزمون کتبی و کنکور بایستی از سد مصاحبه نیز گذشت. در خارج از کشور و برای اپلای می‌توان گفت که مصاحبه همه امتیاز را دارد. شما توسط استاد مربوطه مصاحبه می‌شوید و ایشان اگر شما را تأیید کردند به دانشگاه معرفی می‌شوید و رسماً دوره دکتری یا پست داک را آغاز می‌کنید. در داخل کشور هم برای مقاطع دکتری و بالاتر به همین شیوه است. در سال جاری 50 درصد امتیاز برای قبولی، مربوط به کنکور بوده و 50 درصد دیگر هم برای مصاحبه دکتری بوده است.

بنابراین مصاحبه دکتری و اینکه بتوانیم رزومه قابل قبولی ارائه کنیم ارزش بالا و مشخصی دارد. در مصاحبه دکتری عناصر مهمی مطرح است. غیر از رزومه و بار روانی و چگونه صحبت کردن در پیش هیئت ژوری و اینکه بر روی چه مطالبی تکیه کنیم، چه چیزی بگوییم و چه نگوییم در این پادکست قصد داریم بر روی خود رزومه تمرکز کنیم. برای داخل کشور اگر کلاً رزومه 20 امتیاز داشته باشد مهمترین آیتم داشتن مدرک زبان معتبر است مانند IELTS, تافل، GRE و MSRT که مورد تأیید وزارت علوم هستند. با توجه به اینکه بسیاری از افراد فاقد چنین مدرکی هستند لذا اگر کسی این مدرک را داشته باشد تا حد زیادی جلو افتاده و چیزی است که فقدان آن در بین حدود 80 درصد شرکت‌کنندگان مشهود است.

گزینه بعدی مقالات علمی پژوهشی و یا مقالات ISI مورد تأیید وزارتین است که دارای 4 امتیاز برای شما هستند. با داشتن پذیرش (Accept) دو مقاله می‌توانید 8 امتیاز از 20 امتیاز را کسب کنید.

گزینه بعدی مقالات علمی تخصصی یا مقالات همایشی هستند که هر یک از آن‌ها تنها 1 امتیاز دارد. این مقالات در همایش‌های بین‌المللی یا مجلات علمی تخصصی اکسپت و چاپ شده‌اند. لذا هر مقاله علمی پژوهشی 4 برابر مقاله علمی تخصصی و همایشی ارزش و امتیاز دارد.

مورد بعد کتاب است. چاپ کتاب 1 امتیاز دارد البته کتابی که در انتشارات شناخته شده‌ای چاپ شده باشد و کپی پروژه ارشد نباشد چرا که اخیراً باب شده افراد پروژه پایانی خود را در فرمت قطعی وزیری آورده و با طرح جلد می‌خواهند به کتاب برسند. هیئت ژوری به این موضوع واقف بوده و ممکن است چنین کاری امتیاز منفی در پی داشته باشد. کتابی که کاملاً تألیفی بوده و رنگ و بوی کتاب داشته باشد مورد قبول است.

مورد بعد، معدل لیسانس و بخصوص فوق لیسانس است. 1.5 امتیاز از 20 امتیاز، برای معدل فوق لیسانس در نظر گرفته شده است. معدل لیسانس نیز 1.5 نمره ارزش دارد.

گزینه بعدی مخصوص افراد برگزیده المپیادهای علمی است که 1 امتیاز است.

کیفیت و سؤال در مورد پروژه ارشد نیز 2 امتیاز دارد که باید به درستی آن را پرزنت کرده و مورد پسند اساتید واقع شود.

جمع موارد فوق با یک مقاله علمی پژوهشی و یک مقاله همایشی 20 امتیاز می‌شود. بخشی هم به عنوان نظر شخصی هیئت ژوری در نظر گرفته‌اند که آن را با آیتم‌هایی مانند دیدن خود دانشجو، طرز صحبت استخراج کرده و امتیاز لازم اعطا می‌شود.

به غیر از مواردی که ذکر شد، گواهینامه‌های کوتاه مدت آموزشی نیز اهمیت دارند که به طور تکمیلی می‌توانند نقش کمک کننده داشته باشند. امیدواریم با تقویت رزومه در این زمینه موفق باشید ما نیز مثل همیشه برای کمک به تقویت بیشتر رزومه شما در کنارتان هستیم بخصوص برای مقالات علمی پژوهشی، همایشی و چاپ کتاب.

قصد داریم در مورد معیارها و شرایط اعتماد به مؤسسات چاپ مقاله صحبت کنیم. یکی از سؤالات پر تکرار و از دغدغه‌های مهمی است که دانشجویان و افرادی که می‌خواهند خدمات پذیرش و چاپ مقاله بگیرند برایشان مطرح است.

این افراد دقیقاً نمی‌دانند به چه کسی و یا سیستمی می‌توانند اعتماد کنند؟

در نظر داریم به طور خلاصه‌وار، هشت نکته کلیدی را بیان کنیم که با استفاده از آن، هر مؤسسه‌ای را که می‌خواهید به عنوان خدمت‌گزار انتخاب کنید، درصد بالاتری از موفقیت برای شما رقم بخورد.

1-      مؤسسه از سوی دوستان و اطرافیان به شما معرفی شده باشد، فردی مورد اعتماد که کارش در آن مؤسسه انجام شده باشد. البته ذکر این نکته ضروری است که این مورد 100 درصد ملاک نیست چرا که ممکن است برخی مجلات در موارد خاصی تبحر داشته و آن فرد در آن زمینه سرویس گرفته باشد و کار ما متفاوت باشد. به هر حال این معیار مهم است.

2-      توجه به اینکه مؤسسه ثبت رسمی شده باشد و مجوزها و افتخارات آن مؤسسه چیست؟ در نظر داشته باشید که بهتر است با افراد حقوقی در ارتباط باشید، مجموعه‌ای که بتوان کار را در آن به طور رسمی پیگیری کرد و در صورتی که خدای ناخواسته کار به مشکل خورد بتوان از مجاری قانونی چیگیری نمود. برای مؤسسات، ثبت رسمی در اداره ثبت شرکت‌ها مهم است. داشتن اینماد (نماد اعتماد الکترونیکی) نیز دارای اهمیت است. دیگر اینکه مجوزهایی که آن مؤسسه دارد چیست؟ مانند مجوزهای مشاوره اگر از وزارت علوم، وزارت ارشاد، وزارت کار و وزارتخانه‌هایی که متولی امور هستند می‌توانند خیال شما را تا حد زیادی راحت کند. اگر مؤسسه‌ای ثبت رسمی شده باشد، هیچگاه کاری انجام نمی‌دهد که در توانش نباشد.

3-      داشتن مکان فیزیکی، محلی برای مراجعه و اینکه صرفاً به یک شماره اعتباری در وب سایت یا کانال بسنده نکرده باشید. این دفتر اگر در تملک مجموعه باشد، بسیار بهتر است.

4-      خدمات پس از فروش آن مؤسسه چیست؟ اکثر مؤسسات و افراد در مشاغل و اصناف مختلف، صحبت‎‌های خوبی قبل از قرارداد می‌زنند، اما پس از نوشتن قرارداد، مشکلات و هزینه‌های غیرقابل پیش‌بینی مشاهده می‌شوند و در واقع رویکرد قبل و بعد از قرارداد متفاوت است. لذا باید به گونه‌ای این اطمینان وجود داشته باشد که بعد از قرارداد و انجام کار پذیرش و یا چاپ مقاله نیز کار شما به درستی انجام شود و بهانه‌های مختلف تراشیده نشوند.

5-      آیا سایت و شبکه‌های اجتماعی مجموعه دارای کیفیت مطالب خوبی هستند؟

6-      آیا آن مؤسسه حاضر به انعقاد قرارداد است یا خیر؟ بهانه برای نبستن قرارداد نیاورند مگر اینکه سرویس‌گیرنده، خود تمایلی به بستن قرارداد نداشته باشد. به هر حال نوشتن قرارداد با مؤسسه‌ای که ثبت شده است می‌تواند تأثیر زیادی در ارائه خدمات داشته باشد. بندی نیز باید حتماً در قرارداد قید شود که در صورتی که خدمات با شرایط گفته شده مانند هزینه و زمان اخذ نشود و اکسپت یا چاپ مقاله در مجله انجام نشود، کل هزینه عودت می‌شود.

7-      مؤسسه درصد بالایی از قرارداد را به بعد از انجام کار موکول کند. چیزی در حدود 70 الی 80 درصد.

8-      مشاهده حضوری نمونه‌کارهای قبلی است. روند پذیرش و چاپ مقالات از تاریخ ابتدایی تا انتهایی چگونه بوده است.

مجموعه تدبیرساز با رعایت کلیه موارد فوق برای اکسپت و چاپ مقالات علمی، در خدمت شما عزیزان است.

02140220448

با عرض سلام خدمت تمامی اساتید، محققین و پژوهشگران

در این مقاله قصد داریم در مورد مقوله مقالات یا مجلات علمی، علمی پژوهشی و علمی ترویجی. در واقع می‌خواهیم در مورد این گزینه صحبت کنیم که می‌گویند نشریه علمی یا علمی پژوهشی، کدام یک درست است؟

تا اردیبهشت ماه سال 1398، دسته‌بندی مجلات داخل کشور به صورت علمی پژوهشی، نشریات علمی ترویجی یا نشریات علمی تخصصی بود. بعد از آن و در تاریخ 9 اردیبهشت 1398 وزارت علوم طی بخشنامه شماره 25685 خواسته تا همه نشریات با گریدهای مختلف تخصصی، پژوهشی ترویجی را با یک واژه به نام نشریه علمی بشناسیم و آن نشریه بجای اینکه پسوند پژوهشی ترویجی بگیرد، گرید یا رتبه، بگیرد. رتبه‌ها از بالابه پایین شامل رتبه بین‌المللی، A+، A، B، C، D هستند.

بنابراین بجای اینکه بگویند نشریه علمی پژوهشی، می‌گویند نشریه علمی گرید B، نشریه علمی گرید بین‌المللی و بنابراین دیگر واژه علمی ترویجی اشتباه است.

حال به چه نشریاتی امتیاز علمی پژوهشی تعلق می‌گیرد؟ در واقع اگر اسم نشریه‌ای، در پایگاه وزارت علوم MSRT که نام آن پورتال نشریات وزارت علوم است، آمده باشد و یکی از رتبه‌های بین‌المللی یعنی A+ الی D را گرفته باشد، به آن مجله علمی پژوهشی گفته می‌شود.

احتمال دارد که این مجله علمی ترویجی نیز باشد ولی به طور مثال برای دفاع دکتری 2.5 امتیاز را همه این مجلات می‌گیرند. بنابراین هر مجله‌ای که نامش در پورتال وزارت علوم برای یک سال باشد، آن 2.5 امتیاز نشریات علمی پژوهشی را می‌دهد.

بنابر این بعضی از دانشگاه‌ها و اساتید در جریان این موضوع نیستند و وقتی می‌گویند یک نشریه علمی است می‌گویند نه این علمی است و باید علمی پژوهشی باشد. این بخشنامه را با جستجو در گوگل می‌توانید پیدا کنید، در وب سایت تدبیرساز نیز وجود دارد. بخشنامه ملغی شدن واژه‌های علمی پژوهشی و اختصاص واژه علمی بجای همه واژه‌ها.

ضمناً مجلات علمی می‌توانند مقالات را در دو دسته علمی پژوهشی و علمی ترویجی چاپ کنند، یعنی مختار هستند آن مقاله‌ای را که دریافت می‌کنند، اگر کیفیت بالا داشته باشد، به صلاح دید خود بگویند این مقاله علمی پژوهشی است و اگر کیفیت کمتر باشد می‌گویند این مقاله ترویجی است. در نامه اکسپت و زمانی که مقاله پابلیش می‌شود، در صفحه اول این موضوع قید می‌شود که این مقاله علمی پژوهشی است و یا علمی ترویجی.

بنابراین بعد از سال 1398، واژه علمی پژوهشی و علمی ترویجی دیگر به مجلات اختصاص داده نمی‌شود، بلکه به مقالات اختصاص داده می‌شود. نشریات نیز همگی علمی گریددار هستند.

در این مقاله قصد داریم مختصری در مورد مراحل سابمیت یا بارگذاری مقالات صحبت کنیم. این موضوع سوال بسیاری از دوستان است که تمایل دارند مقاله خود را به مجله‌ای خوب بفرستند و نتیجه بگیرند و نمی‌دانند از کجا باید شروع کنند.

مقوله سابمیت به فرآیند بارگذاری و ارسال مقاله برای مجله گفته می‌شود. مجله با هر ایندکسی می‌تواند باشد. سال‌های گذشته روش‌های مختلفی برای سابمیت مقاله وجود داشت از جمله ارسال ساده ایمیلی، ایمیل مقاله به ایمیل مجله. اما طی دهه اخیر، سابمیت مقالات آنلاین شده و حتماً می‌بایست نویسنده مسؤل ابتدا در سایت مجله رجیستر کرده و بعد مقاله را بر اساس فرمتی که مجله می‌گوید ارسال کند. گام اول در مراحل سابمیت مقاله این است که مقاله به فرم استاندارد در رشته‌ای که دانشجو یا محقق در آن تحصیل می‌کند نگارش شده و تکمیل شده باشد. اجزای استاندارد مقاله برای همه رشته‌ها، عنوان، چکیده، کلمات کلیدی، مقدمه، ادبیات، متدولوژی یا روش تحقیق، یافته‌ها، جمع‌بندی و رفرنس‌ها هستند. این‌ها اجزای کلی مقاله هستند که نزدیک به 5000 کلمه حجمی است که مجلات مختلف می‌پذیرند البته در رشته‌های مدیکال ساینس این حجم کمتر شده و تا 2000 الی 3000 کلمه نیز کاهش پیدا می‌کند و در برخی دیگر از رشته‌ها افزایش پیدا می‌کند که این موضوع در بخش راهنمای نویسندگان آورده شده است.

بعد از تکمیل مقاله اگر مد نظر ما مجلات ایندکس خارجی ISI، Scopus، PubMed یا به هر حال هر مجله‌ای که زبان خارجی از جمله انگلیسی دارد یا هر زبان دیگری مانند مجلات عربی، آلمانی، فرانسوی و ... ترجمه تخصصی بایستی برای مقاله انجام شود. ترجمه تخصصی با ترجمه جنرال تفاوت اساسی دارد. چرا که اصل مقاله، کلمات کلیدی است و این کلمات کلیدی در ترجمه تخصصی برگردان‌های متفاوتی از آنچه که یک ترجمه جنرال دارد، در بر دارند و بعد از اینکه ترجمه تخصصی صورت گرفت لازم است تا حتماً یک ویراستار نیتیو Native این مقاله را مرور و بازنویسی یا غلط‌گیری کند. در بسیاری از مجلات انگلیسی زبان پابلیشر داخلی یعنی مجلات ISI ای که پابلیشر آن‌ها داخل کشور است، این‌ها حتی خود مجله‌شان ویراستار انگلیسی دارد تا بعد از اینکه مقاله اکسپت می‌شود، این ویراست را به صورت Native انجام می‌دهند. بعد از اینکه از ترجمه و کیفیت مقاله مطمئن شدیم، بهتر است قبل از سابمیت مشابهت مقاله هم مورد ارزیابی قرار گیرد. برای این کار نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های مختلفی وجود دارند برای اینکه مشخص شود چه میزان از مقاله کپی پیست یا سرقت علمی شده یا مشابهت دارد. مجلات معمولاً مشابهت بالای 20 یا حداکثر 30 درصد را قبول نمی‌کنند. اگر دیدید مشابهت مقاله بالای 20 درصد بود حتماً لازم است تا با تکنیک‌های موجود کاهش پیدا کند.

انتخاب مجله مناسب، گام بعدی در فرآیند سابمیت مقاله است چرا که شانس پذیرش مقاله را به شکل شگفت‌انگیزی بالا می‌برد و انتخاب یک مجله نادرست هم می‌تواند این فرصت را از بین ببرد.

چگونه می‌توان دید که مقاله ما متناسب با اسکوپ چه مجلاتی است؟

یکی از ساده‌ترین روش‌ها این است که عنوان مقاله یا حتی کلمات کلیدی مقاله را گوگل کنیم یا در گوگل اسکالر سرچ کنیم و ببینیم آن مقالاتی که نزدیک به موضوع مقاله ماست، در چه مجلاتی مورد پذیرش و پابلیش واقع شده‌اند و لیستی از این مجلات تهیه کنیم و بر اساس Impact Factor و یا Site Score که دارند انتخاب کنیم و ببینیم برای کدام مجله می‌خواهیم سابمیت کنیم و بر اساس کیفیتی که مقاله دارد، حدس بزنیم کدام مجله می‌تواند مفیدتر باشد حتی زمان داوری مقالات هم مشخص شده ولی زمان داوری‌ها هم بررسی کنیم و ببینیم کدام مجله از لیستی که تهیه کرده‌ایم در مدت کوتاه‌تری داوری می‌کند، کدام سخت‌گیری بیشتری دارد و کدام یک آسان‌تر می‌گیرد و سپس مجله را انتخاب کنیم.

پس از انتخاب مجله گام اصلی این است که مقاله به الگو یا Template مجله درآید و از نظر فونت، تیترها، حجم کلمات، نحوه آوردن اشکال، نمودارها دقیقاً منطبق با قالب مجله باشد و این نکته مهمی است چرا که به سادگی اگر مقاله در قالب مجله نباشد ممکن است ریجکت شود.

بعد از این موارد، فرآیند عملیاتی سابمیت رقم می‌خورد، اینکه نویسنده مسؤل می‌بایستی با ایمیل خود در قسمت Register مجله ثبت نام کند. توصیه می‌شود ایمیل‌ها، آکادمیک باشند. جیمیل و یاهو برای موضوع مقالات چندان حرفه‌ای نیستند. توصیه دیگر است است که همه مقالات را با یک ایمیل سابمیت کنیم چرا که این‌ها بعدها در یک جا جمع شده و گوگل اسکالر یا سایر شبکه‌های اجتماعی علمی آن‌ها را شناسایی می‌کنند. اگر با دو ایمیل مختلف کار سابمیت مقالات مختلف انجام شود، پراکندگی بوجود آمده و امتیاز H-index نهایی که به هر نویسنده تعلق می‌گیرد کمتر می‌شود. بنابراین توصیه اکید این است که ایمیل آکادمیک بوده و با یک ایمیل مقالات را سابمیت کنیم.

بعد از اینکه نویسنده مسؤل Register کرد، فرآیند بارگذاری مقاله را می‌تواند شروع کند. مجلات معمولاً چکیده را جداگانه می‌گیرند و کل متن مقاله را بدون نام نویسندگان می‌بایست بازگذاری کرد نام نویسندگان، Affiliation  و ایمیل را طی فایل دیگری می‌گیرند. فرم تعهد، کپی‌رایت و یک سری موارد دیگر را باید نویسندگان امضاء کرده و برای مجله ارسال کنند. با بارگذاری این فایل است که مقاله سابمیت می‌شود و هر تراکنشی که در مجله اتفاق می‌افتد به ایمیل نویسندگان اعلام می‌شود. برای مثال می‌گوید مقاله در فلان تاریخ بارگذاری شد، مقاله اصلاح خورد، مقاله ریجکت شد و ....

بعد از سابمیت مقاله بسته به اینکه مجله چه سیستم داوری داشته باشد و چه مدتی پاسخ دهد یکی از این سه حالت اتفاق می‌افتد، یا مقاله بدون اصلاح (Revise) اکسپت می‌شود. یا مقاله رد (Reject) می‌شود و یا اینکه مقاله اصلاح Minor (فرعی) یا Major (کلی) می‌خورد. اصلاحات فرعی جزئی هستند و مجلات معمولاً مقاله را اکسپت مشروط می‌کنند و پس از اکسپت اجازه می‌دهند نویسندگان اصلاحات را انجان دهند اما اصلاحات اصلی، اصلاحاتی پایه‌ای هستند و Reject هم آخرین مرحله مقاله است.

در این مقاله سعی کردیم اطلاعات مفیدی در مورد سابمیت و ارسا مقاله به مجلات مختلف در اختیار شما عزیزان بگذاریم. چنانچه با دقت به این مراحل توجه کنید می‌توانید با موفقیت مقاله مورد نظر خود را سابمیت کنید.

امیدواریم در این راه موفق باشید و هر سؤال و ابهامی داشتید ما در مجموعه تدبیرساز در کنار شما هستیم.

با عرض سلام

در این مقاله قصد داریم در مورد مراحل چاپ مقاله در خدمت شما باشیم. توضیحات و تجربیات سال‌های مختلف را خدمت شما بیان می‌کنیم تا جلوی اشتباهات احتمالی در مرحله اکسپت، سابمیت و چاپ مقاله را بگیریم.

بری مراحل سابمیت مقاله و مراحل اکسپت مقاله به طور مفصل در پادکست‌های قبلی ارائه شد. مقاله وقتی تکمیل می‌شود و برای مجله ارسال می‌شود، اصطلاحاً می‌گوییم سابمیت شد وقتی اکسپت شد یعنی آن مجله مقاله را پذیرفته و گام نهایی کار پابلیش یا چاپ مقاله است.

به طور کلی وقتی می‌خواهیم یک مجله را به عنوان مجله مقصد تعیین کنیم، بایستی ابتدا ببینیم آن مجله نیازهای ما را برآورده می‌کند یا خیر؟

مجلات را از طریق ایندکس‌هایی که دارند، می‌شناسند. ایندکس‌ها یا نمایه‌هایی مانند Tamson Routers، ISI شامل زیر ایندکس ESCI یا SCI و غیره دارد. ایندکس اسکوپوس ایندکس پابمد، علمی پژوهشی، ISC و غیره.

اگر هدف ما اپلای است و قصد داریم در دانشگاه‌های خارجی در مقاطع ارشد، دکتری یا پست دکتری، از دانشگاه‌های خوب جهان اپلای یا اسکولارشیپ و فاند بگیریم، بهتر است به سراغ ایندکس‌های قوی برویم. اسکوپوس و ISI از این دسته هستند. در رشته‌های مدیکال ساینس نیز ایندکس پابمد مطرح می‌باشد.

 اگر هدف ما دفاع دکتری است، در حال حاضر دانشجویان ملزم هستند تا مقاله ارائه بدهند. ببینیم دانشگاه‌ها چه مجلاتی را می‌پذیرند؟

در حال حاضر مجلات علمی پژوهشی مورد تأیید دانشگاه آزاد و دولتی است.

اگر هدف ما ارتقاء جایگاه علمی و هیئت علمی است و می‌خواهیم از مربی به استادیاری، از استادیاری به دانشیاری یا از دانشیاری به استاد تمامی ارتقاء پیدا کنیم، مسلماً همه ایندکس‌ها امتیازآور هستندو از مجلات داخلی و خارجی ایندکس‌های مختلف.

برای کارهای دانشجویی می‌توان از همایش‌ها استفاده کرد. مجلاتی با ایندکس علمی تخصصی، به این دلیل که مقالات فوق زمان و هزینه بیشتری می‌برند و زمان داوری متفاوتی دارند، باید دید آن زمان و انرژی که صرف می‌شود، نسبت به بازدهی و نیازی که برای نویسنده هست، معقول است یا خیر؟

بنابراین، گام نخست، انتخاب مجله است. در پرانتز بگوییم که اخیراً دانشگاه‌های مختلف به شبکه‌های اجتماعی علمی مانند آکادمیا، گوگل اسکولار، لینکداین و ریسرچ گیت اهمیت می‌دهند. خصوصاً برای دوستانی که قصد اپلای دارند، که برای آن‌ها گوگل اسکولار از همه مهمتر است زیرا برای امتیازدهی به مقالات اشخاص ساختار مشخص خوبی دارد. از روی ایمیل، H-index و امتیاز هر نویسنده را محاسبه کرده و همه مقالات نویسنده را در یک مجموعه گردآوری می‌کند و ملاک و معیار خوبی برای دانشگاه‌ها است. لذا در رزومه یا مصاحبه پرسیده می‌شود امتیاز شما در گوگل اسکولار چند است؟

بنابراین به این موضوع توجه کنیم که مجله‌ای را که می‌خواهیم برای آن اقدام کنیم، در نمایه‌های اجتماعی-علمی بخصوص گوگل اسکولار نمایه شده باشد.

نکته دیگر مهم در سابمیت این است که برخی افراد مقاله را در تعداد زیادی مجله سابمیت می‌کنند که اگر هم مجله متوجه این موضوع نشود، خود یک تخلف است و در بخش تعهدنامه نویسنده در همه مجلات این تعهد را می‌دهد که مقاله‌اش تحت داوری در مجلات دیگر نباشد. به این دلیل که اگر خلاف این ثابت شود، نویسنده در لیست سیاه می‌رود. این لیست‌ها با سایر مجلات به اشتراک گذاشته می‌شوند و نتیجه آن این است که ممکن است آن نویسنده دیگر هیچوقت نتواند در مجله‌ای مقاله اکسپت کند.

بنابراین به طور کلی ابتدا مرحله تدوین مقاله علمس است، دوم مرحله سابمیت و انتخاب مجله مناسب است و در نهایت مرحله اکسپت و چاپ مقاله است. چاپ مقاله از دهه پیش به دو صورت آنلاین و پرینتی (چاپی) بود یعنی اینکه مجلات بخصوص در داخل کشور چاپ می‌شدند اما اخیراً به دلایل زیست محیطی و حفظ محیط زیست سیستم پابلیش مجلات آنلاین شده و روی سایت مقالات را آپلود کرده و نویسندگان می‌توانند مقاله را دیده و دانلود کنند.

اینکه برخی از مجلات فول پیپر یا تمام مقاله را می‌گذارند و برخی دیگر فقط عنوان و چکیده را می‌گذارند دلیلش به سیاست و نحوه چاپ آن مجله بر می‌گردد. اگر سیاست مجله Open Access یا دسترسی آزاد باشد، کل مقاله را چاپ و اگر Closed Access باشد عنوان و چکیده قابل مشاهده خواهد بود. در هر صورت چاپ مقاله Cost Publish دارد. در حال Open Access همه هزینه از نویسنده گرفته می‌شود و در عوض همه مقاله چاپ می‌شود و این باعث می‌شود تا تعداد دانلودهای آن مقاله بیشتر شود زیرا پولی بابت دانلود آن از کاربران دریافت نمی‌شود. لذا افراد بیشتری به آن مقاله رفرنس داده و سایتیشن مقاله بالا می‌رود. خیلی از نویسندگان مخصوصاً مقالات خود را در چنین مجلاتی چاپ می‌کنند تا شناخته شوند.

مجلاتی که غیر Open Access هستند فقط عنوان و چکیده را در سایت خود قرار می‌دهند و افرادی که آن مقاله را نیاز داشته باشند هزینه‌ای که مجله مشخص کرده را باید پرداخت کنند.

کدام حالت مجله بهتر است؟

بستگی به نویسنده دارد، اگر ابتدای کار نویسنده باشد و قصد داشته باشد که شناخته شده و سایتیشن مقالاتش بالا برود بایستی هزینه چاپ داده و مقاله را به صورت Full Paper یا رایگان منتشر کند. حتی خیلی از مجلات هر دو متد را همزمان دارند، از نویسنده می‌پرسند که مقاله کامل چاپ شود و یا فقط عنوان و چکیده آن؟

خیلی از افراد اگر در ابتدای مسیر باشند، گزینه اول را انتخاب می‌کنند.

چند مقاله در رزومه خوب و کافی است؟

تعداد مقالات هر چه بیشتر باشد، نویسنده امتیاز بیشتری می‌گیرد و امروزه شاخص‌های مختلفی است که امتیاز نویسنده را بر اساس اینکه نویسنده چندم هستند و یا نویسنده مسؤل هستند و یا در چه مجله‌ای مقاله به چاپ رسانده‌اند و یا مقاله آن‌ها چند بار سایتیشن و رفرنس‌دهی شده، به صورت دقیق محاسبه شده و در قالب نمایه‌هایی مانند H-index محقق اعلام می‌شود. برای مثال 10، 1، 5 و غیره.

کیفیت مجله از کمیت آن مهمتر است، یعنی یک مقاله در یک مجله با ایمپکت مثبت و Site Score خوب، خیلی مهمتر از این است که ما چند مقاله در مجلات نامعتبر داشته باشیم. مجلاتی که در واقع مجلات زرد بوده و بزودی وارد لیست سیاه می‌شوند.

تقسیم امتیاز بین نویسندگان مقاله چگونه است؟

قاعده کلی برای این موضوع وجود ندارد اما قانون نانوشته‌ای وجود دارد که طبق آن نویسنده اول مقاله 70 درصد امتیاز مقاله را می‌گیرد و نویسنده‌های بعدی هر کدام 30 درصد می‌گیرند. یا اگر مقاله دو نویسنده‌ای باشد، نویسنده اول 50 درصد امتیاز و نویسنده مسؤل نیز 50 درصد دیگر امتیاز را خواهد داشت ولی کلاً مقاله امتیاز غالبش برای نویسنده مسؤل یا Corresponded Author می‌باشد به همین دلیل برای دفاع دکتری، حتما دانشگاه الزام می‌کند که نام استاد راهنما و نویسنده مسؤل قید شود تا در مشخصات استاد، اسم دانشگاه قید شده و امتیاز مقاله به دانشگاه تخصیص داده می‌شود.

اگر مجله‌ای در قدیم ایندکس بخصوصی داشته اما در حال حاضر وضعیت آن تغییر کرده، وضعیت مقاله به چه صورت است؟

مبنای زمانی، زمان اکسپت و نه چاپ مقاله است. باید بررسی کنید که دقیقاً در آن زمان، مجله چه ایندکسی داشته است. قانون، عطف به ما سبق نمی‌شود. حتی اگر مجله در حال حاضر تعطیل شده باشد. برای مثال در کشور ونزوئلا مجله‌ای داشتیم که تعطیل شد اما مقاله‌ای که حدود 20 سال پیش در آن به چاپ رسید همان امتیازی را دارد که زمان اکسپت مقاله، داشته است.

امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد. مجموعه علمی تدبیرساز کماکان مانند 18 سال اخیر، در کنار شماست تا بتوانید جایگاه علمی خود را افزایش دهید و نشر علم صورت بگیرد و نیز دانشگاه‌ها و کشور عزیزمان را از نظر جایگاه علمی، ارتقاء دهیم و خودمان نیز در کنار میهن عزیز پیشرفت کنیم.

هر گونه مشاوره و سؤالی در زمینه مقالات مختلف اعم از علمی پژوهشی، ISI، اسکوپوس، ISC، پابمد و ... را از ما بپرسید و بخواهید.

در این مقاله قصد داریم تا در مورد تعداد مقالاتی که دانشجویان دکتری در دانشگاه آزاد و دولتی بایستی برای دفاع ارائه دهند، صحبت کنیم.

موضوع بیشتر به دانشجویان دانشگاه آزاد بر می‌گردد چرا که دانشجویان دانشگاه‌های دولتی با یک مقاله علمی پژوهشی یا ISI که JCR و ایمپکت دار باشد، کارشان راه می‌افتد و می‌توانند دفاع کرده و فارغ‌التحصیل شوند.

بیشترین مشکل برای دانشجویان دانشگاه آزاد است زیرا هم قوانین سخت‌گیرانه‌تری وجود دارد و هم اینکه قوانین و بخشنامه‌های مربوطه، بیشتر دچار نوسان و تغییر می‌شوند.

به طوری که تا دو هفته قبل (از تاریخ تألیف این مقاله) دانشجویان دکتری دانشگاه آزاد می‌توانستند با 5 امتیاز که معادل دو مقاله علمی پژوهشی یا اصطلاحاً علمی وزارتین می‌شود، دفاع کنند و فارغ‌التحصیل شوند، اما اکنون با 5 امتیاز می‌توانند دفاع کنند ولی نمره رساله آن‌ها از 18 محاسبه خواهد شد. چنانچه این دسته از دانشجویان بخواهند نمره از 20 محاسبه شود، بایستی تعداد مقالات را حداقل به 3 مورد افزایش دهند.

متأسفانه طی سیاست‌هایی که در سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اخذ می‌شود، قوانین رفته رفته سخت‌تر می‌شوند.

لذا تا به اینجا ذکر این نکته ضروری است که هر چه سریع‌تر امور مربوط به دفاع را انجام دهید و نگذارید حتی یک روز به تعویق بیفتد، به این دلیل که زمانی صحبت مقاله یا آزمون زبان نبود و دانشجویان راحت‌تر می‌توانستند دفاع کنند، سپس بحث آزمون زبان مطرح شد و پس از آن بحث مقاله، بعد از آن دو مقاله، سه مقاله و الی آخر. مشخص نیست این رویه‌ها تا کجا ادامه داشته باشند. بنابراین هر طور که شده باید سریع‌تر فارغ‌التحصیل شوید.

در حال حاضر (تیرماه 1401) شرط لازم برای دانشجویان دانشگاه آزاد، کلیه واحدها، این است که بتوانند حداقل به 5 امتیاز پژوهشی از دستاوردهای پژوهشی برسند. این 5 امتیاز در بیشتر مواقع از طریق مقالات اخذ می‌شود. به طور خلاصه اشاره می‌کنیم که چه مقالاتی چند امتیاز دارند:

مشهورترین مقالات، مقالات علمی پژوهشی است که در حال حاضر با نام مقاله علمی یاد می‌شوند. مجلات علمی که در پورتال نشریات وزارتین یا پورتال نشریات وزارت علوم و وزارت بهداشت تأیید شده باشند و بتوان آن‌ها را یافت.

هر مقاله در این نشریات 2.5 امتیاز دارد یعنی با دو مقاله علمی پژوهشی می‌توانید دفاع کرده و فارغ‌التحصیل شوید، البته در حال حاضر اینگونه است که پذیرش یک مقاله برای پیش دفاع کافیست. برای دفاع دکتری اکسپت دو مقاله و چاپ یک مقاله و برای فارغ‌التحصیلی پذیرش (Accept) و چاپ دو مقاله لازم است.

در مورد مجلات خارجی، فقط پایگاه‌های ISI و Scopus قابل قبول هستند. ISI Web of Science یا بدون Impact مورد قبول نیست و فقط ISI JCR از Q1 الی Q4 قابل قبول بوده و امتیاز دارند و اسکوپوس یا همان SJR که فقط Q1 و Q2 قابل قبول هستند.

مجلات ISI Q1 یا همان Q1 JCR یک مقاله 7 امتیاز دارد که بیشترین امتیاز محسوب می‌شود. در ISI Q2 یک مقاله 5 امتیاز دارد، ISI Q3 مقاله دارای 3.5 امتیاز و ISI Q4 نیز 2.5 امتیاز دارد. در واقع ISI Q4 معادل یک مقاله علمی پژوهشی است.

برای اسکوپوس، در SJR Q1 هر مقاله 3.5 امتیاز و در SJR Q2 یک مقاله 2.5 امتیاز دارد. در نظر داشته باشید که حداقل به 5 امتیاز نیاز دارید.

دانشگاه آزاد یک‌سری مجله دارد که دارای رده‌بندی عددی هستند. مجلات را از 0 تا 100 امتیاز دسته‌بندی کرده و در کنار آن A+, A, B, C, D هم گفته می‌شود. مجلات دانشگاه آزادی که به امتیازی بین 90 الی 100 دارند به A+ معروف هستند که 2.5 امتیازی هستند یعنی معادل یک مقاله علمی پژوهشی.

نشریاتی که امتیاز بین 80 الی 90 هستند رتبه A دارند. این نشریات امتیاز پژوهشی 2 دارند.

نشریاتی که امتیاز بین 65 الی 80 هستند رتبه B دارند. این نشریات امتیاز پژوهشی 1.5 دارند.

نشریاتی که امتیاز بین 40 الی 64 هستند رتبه C دارند. این نشریات امتیاز پژوهشی 1 دارند.

نشریات دارای امتیاز کمتر از 40 نیز رتبه D دارند. این نشریات امتیاز پژوهشی 0.5 دارند.

در این مقاله قصد داریم در مورد پایگاه‌های استنادی صحبت کنیم و از دو پایگاه استنادی شناخته شده و معتبر بین‌المللی یعنی ISI و Scopus صحبت کنیم.

به طور کلی پایگاه استنادی به سایت‌ها یا مجموعه‌هایی اطلاق می‌شود که به عنوان یک سازمان، تشکیلاتی دارند و مجلات مختلف را به عضویت دعوت می‌کنند.

در واقع هر پایگاه استنادی یکسری قوانین و پروتکل‌هایی تعریف می‌کند و طبق آن‌ها مجلاتی که حائز آن شرایط باشند را می‌پذیرند و آن مجلات عضو پایگاه می‌شوند و خدماتی دریافت می‌کنند.

این پایگاه‌ها شناخته شده هستند و همواره در حال رشد هستند لذا مجلاتی که عضو این پایگاه‌ها شوند، علاوه‌بر اینکه مقالاتشان در سایت خودشان منتشر (Publish) می‌شود در این پایگاه‌ها هم مقاله آنلاین می‌شود.

این پایگاه‌ها علاوه‌بر کمک به بهتر دیده شدن مقالات، یکسری شاخص‌ها نیز برای ارزیابی و سنجش رتبه مقاله و نشریات دارند. برای مثال مجله‌ای که در اسکوپوس عضو شود یا به اصطلاح نمایه (Index) شود، اعتبار بالایی می‌گیرد و در واقع آن مقاله‌ای که موفق شود در مجله‌ای که اسکوپوس است چاپ شود، از قدرت اسکوپوس بهره‌مند می‌شود. بنابراین مجلات تلاش می‌کنند تا هر چه بیشتر به عضویت پایگاه‌های معتبر دنیا درآیند.

این پایگاه‌ها معمولاً مقالات ژورنالی، همایشی، کنفرانسی و کتاب‌ها را در بر می‌گیرند و هر کدام برای خود یکسری شاخص تعریف می‌کنند که فرمول‌های خاصی دارد.

معمولاً پایه محاسبه این فرمول‌ها، سایتیشن (Citation) مقالات یا همان میزان رفرنس‌دهی محققان دیگر به آن مقاله است. فرمولی تعریف می‌کنند و آن را ارئه کرده تا از طریق آن، علمی بودن هر مقاله مشخص شود.

این موضوع برای محققان و نویسندگان هم وجود دارد. برای مثال شاخصی به نام H-index داریم که مخصوص پایگاه Web of Science از مجموعه‌های ISI است.

ضریبی به نام Site Score داریم که برای پایگاه استنادی اسکوپوس است. این‌ها از طریق فرمول خاص اعتبار مقاله و نشریه را سنجش کرده و عدد حاصله هر قدر بیشتر باشد آن مجله یا مقاله مهمتر و علمی‌تر است.

در ایران نیز پایگاه‌هایی مانند MagIran، SID یا جهاد دانشگاهی و در ابعاد بزرگتر در جهان اسلام پایگاه استنادی ISC را داریم که در شیراز است.

در بعد جهانی دو مورد از مهمترین پایگاه‌ها، ISI و Scopus هستند. ISI قدیمی‌ترین پایگاه استنادی است که در سال 1990 شکل گرفته است و مخفف مؤسسه اطلاعات علمی یا Institute for Scientific Information است.

این پایگاه بخش WoS هم به عنوان زیر مجموعه خود دارد که از سال 1990 مقالات و کتب را پوشش می‌دهد.

در پایگاه ISI دو بخش مهم JCR و WoS وجود دارد. در ایندکس JCR مجلات با ضریب Impact Factor از هم متمایز می‌شوند و از Q1 الی Q4 هستند.

پایگاه اسکوپوس  در سال 2004 توسط انتشارات شناخته شده هلندی Elsevier تأسیس شده و مانند پایگاه ISI، کتاب‌ها، مجلات و همایش‌ها را پوشش می‌دهد و ایندکس‌های اسکوپوس به عنوان Site Score به محققان ارائه می‌شود.

مقاله‌ای در مجله منتشر (Publish) می‌شود؛ هر چه آن مجله در پایگاه‌های استنادی معتبر و بیشتری نمایه (Index) شده باشد، آن مقاله مهمتر بوده و امتیاز بیشتری در رزومه خواهد داشت.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد.

در این مقاله قصد داریم درباره پاسخ به این سؤال مهم "چاپ مقاله در مجلات داخلی یا خارجی" صحبت کنیم. به عبارت ساده‌تر، سؤال می‌شود که مقاله‌ای نوشتیم، آن را به چه مجله‌ای ارسال کنیم؟

نکته اول اینکه مجله داخلی و مجله خارجی چیست؟ چه معیاری مشخص می‌کند که یک مجله داخلی است یا خارجی؟

زبان مجله در داخلی بودن و یا خارجی بودن آن مؤثر نیست، برای مثال مجله علمی پژوهشی داریم که زبان آن انگلیسی، عربی و یا آلمانی است. پابلیشر مجله نیز در این موضوع تأثیری ندارد. برای مثال مجله متعلق به دانشگاه مشهد جزء گروه Springer بوده و ISI ایمپکت‌دار است. بنابراین هرگاه می‌گوییم مجله داخلی منظور این است که ایندکس‌های داخلی آن را حمایت و نمایه کرده باشند. یعنی مجله تحت ایندکس وزارتین (وزارت علوم یا وزارت بهداشت) باشد و یا ایندکس‌های دیگری که وجود دارند مانند SID، Civilica و Magiran.

هرگاه می‌گوییم مجله خارجی است، منظور این است که آن مجله یکی از ایندکس‌های معتبر خارجی را داشته باشد. مانند ISI, PubMed, Scopus و یا ISC.

سؤال: آیا امکان دارد یک مجله هم داخلی باشد و هم خارجی؟

بله، برخی مجلات هم ISI هستند یعنی ایندکس WoS دارند و هم علمی پژوهشی داخلی هستند. بنابراین امتیازی که مد نظر باشد از هر دو سو می‌گیرد.

حال برای پاسخ به این سؤال که مقاله را کجا چاپ کنیم، می‌توان گفت که کلاً تمامی متقاضیان و نویسندگان مقالات در 5 دسته تقسیم‌بندی می‌شوند.

دسته اول، دانشجویان ارشد و مقاطع پایین‌تر هستند. معمولاً هدف این دوستان این است که 2 نمره کسر از نمره دفاع پایان‌نامه را بگیرند و تقویت رزومه کرده باشند. این افراد می‌توانند به دانشگاه خود مراجعه کرده و در بخشنامه دانشگاه ببینند که بابت آن 2 نمره و یا هر هدفی که دارند چه مجلاتی قابل قبول است. در حال حاضر اینگونه است که هم مجلات علمی پژوهشی داخلی قابل قبول هستند و هم مجلات معتبر خارجی. البته که هر یک از این‌ها نمره‌ای دارند و با توجه به نمره‌ای که می‌خواهند بگیرند و کیفیت مقاله‌ای که دارند، بایستی مجله را انتخاب کنند. پس برای دسته اول، هم مجلات داخلی مناسب هستند و هم مجلات خارجی.

دسته دوم افرادی هستند که می‌خواهند برای مصاحبه و آزمون دکتری خود را آماده کنند و رزومه خود را تقویت کنند. این دوستان هم هر دو گروه مجلات بکارشان می‌آید و برایشان مفید است. هم مجلات علمی پژوهشی وزارتین و هم مجلات ISI معتبر از 100 امتیاز رزومه در مصاحبه دکتری، 20 امتیاز به مقاله اختصاص می‌دهند ولی توصیه می‌شود اگر تنها یک مقاله دارند می‌خواهند ببینند که آن را در مجله داخلی چاپ کنند یا خارجی، حداقل در رشته‌های علوم انسانی، مجلات علمی پژوهشی داخلی را انتخاب کنند. زیرا هیئت ممیزه و داوران می‌دانند که گرفتن اکسپت و چاپ یک مجله علمی پژوهشی وزارتین چقدر مشکل است و مجلات را به اسم، می‌شناسند، لذا وقتی مشاهده می‌کنند که یک مجله علمی پژوهشی در رزومه فردی است، متوجه می‌شوند که چقدر تلاش انجام شده است.

گروه سوم افرادی هستند که می‌خواهند برای مقاصد خارج از ایران از امتیاز مقاله استفاده کنند، مثلاً برای اپلای، برای کسب موقعیت‌های بورسیه‌ای، فاوند، اسکولارشیپ، برای مهاجرت و غیره. مسلماً برای این افراد، مقالات با ایندکس‌های خارجی مفیدتر است. برای این دوستان، با اختلاف زیاد، مجلات با ایندکس‌های  خارجی مانند ISI, Scopus, PubMed و غیره ارجحیت بیشتری نسبت به مجلات داخلی دارند.

دسته چهارم، اساتید هیئت علمی هستند، که بایستی به صورت مداوم، مقاله در رزومه خود اضافه کنند، هم برای ارتقاء رتبه هیئت علمی و هم برای پوشش بخشنامه‌هایی که اساتید را موظف به ارائه مقالات می‌کند. برای این دسته نیز مجلات داخلی و یا خارجی تفاوتی ندارد و هر دو دارای امتیازات مورد نظر هستند.

دسته پنجم، دانشجویان دکتری هستند که برای دفاع از رساله، فعلاً در دانشگاه‌های آزاد 2 مقاله یا 5 امتیاز باید ارائه دهند و این امتیاز تفاوتی ندارد که از طریق مجلات داخلی کسب شود یا مجلات خارجی. این یک حد نصاب است که دانشجوی دکتری باید به آن برسد.

در حال حاضر مقالات علمی پژوهشی وزارتین، 2.5 امتیاز دارند مقالات ISI دارای Impact نیز 7 امتیاز دارند، یعنی اگر مقاله‌ای خیلی قوی باشد و گمان می‌رود که اکسپت آن در یک مجله ISI ایمپکت‌دار وجود دارد، می‌توانند بفرستند به آن مجله تا 7 امتیاز را کسب کنند ولی تجربه ثابت کرده شاید از هر 1000 مورد، 1 مورد می‌تواند ISI JCR بگیرد بخصوص در رشته‌های علوم انسانی، در رشته‌های فنی و پزشکی راحت‌تر است. بنابراین برای دانشجویان دکتری هم مهم امتیازی است که باید بگیرند و هر مجله، مجله علمی پژوهشی، مجله ISI با ایمپکت، مجله ISI بدون ایمپکت اینها امتیازات خود را دارند که ما در جدولی در سایت گذاشته‌ایم.

در این مقاله در مورد راه‌های تشخیص مجلات کم اعتبار نامعتبر و جعلی چیست؟

ابتدا بایستی ببینیم معنی دقیق این عبارات چیست و چگونه اعتبار یک مجله را تشخیص دهیم. مجلات کم اعتبار و بی اعتبار با مجلات جعلی متفاوت هستند. هر ارگانی برای خود لیستی از مجلات جعلی یا بلک لیست دارد لذا ما باید ببینیم که مقاله را به چه ارگانی قرار است ارسال کنیم.

 برای مثال اگر یک دانشجوی دکتری در خارج از کشور مدرک گرفته باشد و برای تأیید آن بخواهد اقدام کند باید به وزارت علوم مراجعه کند. وزارت علوم در اینگونه موارد به بلک لیست‌های خودش استناد می‌کند، در واقع مواردی که در سایت MSRT است. فردی می‌خواهد دفاع دکتری انجام دهد، دانشگاه آزاد، لذا دانشگاه آزاد نیز به بلک لیست‌های خود رجوع می‌کند.

فرد دیگری دانشجوی دانشگته دولتی است، مثلاً دانشگاه شهید بهشتی، که این دانشگاه نیز بلک لیست خود را دارد. دانشگاه پیام نور هم از این قاعده مستثنی نیست و به بلک لیست‌های مورد قبول خود اتکا می‌کند. فردی قصد اپلای دارد باید ببیند که از نظر آن‌ها چه مجلاتی مطرود هستند. در هنگام اپلای، مجلاتی که در ISI و Scopus و PubMed نمایه شده‌اند و جعلی نیستند مورد قبول هستند. بنابراین این  موضوع خیلی مهم است که ابتدا بلک لیست مستقیم آن ارگانی را پیدا کنیم که قطعاً در سایتشان دارند.

مجلات کم اعتبار و بی اعتبار مجلاتی هستند که فرض کنید دانشگاهی اعلام می‌کند که برای قبول مقاله از دانشجو باید حداقل Q2 SJR یا JCR باشد لذا مجله‌ای که اسکوپوس باشد اما Q3 باشد از نظر آن دانشگاه بی‌اعتبار یا کم اعتبار برآورد می‌شود ولی این موضوع به این معنی نیست که آن مجله در همه جا بی‌اعتبار باشد یک مجله بسیار خوب با گرید Q3 است.

اما حساب مجلات جعلی جداست. آن‌ها مجلاتی هستند که کلاه‌برداری می‌کنند و در واقع مجلاتی هستند که از اسم مجلات واقعی سوء استفاده کرده و وب سایتی مشابه ایجاد می‌کنند و مشغول جذب مقالات با هزینه بالا می‌شوند که البته بعد از مدت کوتاهی لو رفته و به لیست سیاه افزوده می‌شوند.

در سال 1390 اولین مجله جعلی Archive the science بود که فرد شیادی متوجه شده بود که مجله اصلی به این نام که به زبان فرانسوی بود، فاقد وب سایت است لذا با استفاده از این باگ و ایجاد وب سایت همنام این مجله سوئیسی اقدام به جذب مقالات زیاد با هزینه‌های چاپ بالا در حدود 500 الی 600 دلار کرده بود. متأسفانه بیش از 2000 دانشجو و استاد ایرانی در دام این مجله افتادند ولی چون ابتدای کار بود، تشخیص این موضوع سخت بود اما به تدریج این‌ها شناسایی شدند.

تا به اینجا متوجه شدیم مجله جعلی و کم اعتبار چیست، مجله کم اعتبار ممکن است برای ارگان دیگری دارای اعتبار کافی و لازم باشد اما مجلات جعلی از دید همه ارگان‌ها نامعتبر و غیر قابل قبول هستند.

به طور خلاصه 6 روش برای تشخیص مجلات پیشنهاد می‌کنیم:

1- اینکه ما عنوان دقیق مجله را به همراه کد ISSN شماره 8 رقمی گوگل کنیم. قطعاً در نتایج اولیه مجله اصلی نشان داده می‌شود. بنابر این اگر سایتی ادعا کرد که مربوط به مجله‌ای است، آن‌جا مشخص می‌شود.

2- تیتر مقالات چاپ شده آن مجله را جستجو کنیم و ببینیم که واقعاً گوگل یا گوگل اسکالر و سایر منابع برجسته این مقاله را برای همین مجله نشان می‌دهند یا این که این مجله جعلی است و مقاله را از جای دیگری برداشته و در سایت خود گذاشته است.

3- استفاده از سایت‌هایی که سابقه دامنه را اطلاع می‌دهد. در اینترنت این سایت‌ها به who is معروف هستند. می‌توانیم با استفاده از این سرویس دامنه مجله را جستجو کرده و ببینیم چه زمانی ایجاد شده‌اند. در برخی موارد مثلا دامنه در سال 2022 ایجاد شده اما مقاله سال 2010 دارد. لذا سایت جعلی است.

4- استفاده از سامانه‌های تخصصی که اساتید طراحی کرده‌اند مانند سایت impactfactor.ir که با وارد کردن ISSN مجله وضعیت آن مشخص می‌شود.

5- از همان دیتابیس‌هایی که می‌خواهیم مقاله به آن‌ها ارسال کنیم استفاده کنیم. زیرا خود آن‌ها معمولاً فایل‌های اکسل مجلات قابل قبول ارائه می‌دهند. مجلات سایت‌هایی مثل سایت اصلی تامسون رویترز، اسکوپوس، پابمد، سایت ISE، سایت وزارت علوم، سایت وزارت بهداشت این‌ها همگی بخشی دارند که مشخص کننده بلک لیست یا وایت لیست بودن مجلات است.

6- استفاده از سامانه jcr.isc.ac که با گرفتن نام یا ISSN مجله تمام سابقه آن مجله و مشخصات آن را ارائه می‌دهد. حتی ضریب تأثیر، Impact Factor، Cite Score، شاخص‌های آنی و حتی Cite ها و استنادهایی که به مقالات آن مجله شده است  را نمایش می‌دهد.

تعداد مقالات مهمتر است یا کیفیت آن‌ها

در این مقاله قصد داریم در مورد این سؤال که تعداد مقالات مهمتر است یا کیفیت آن‌هاhttps://tadbirsaz.org/fa/blog/research/article/557، صحبت کنیم. فرض کنید در رزومه فردی 10 مقاله می‌بینیم، و شخص دیگری 2 مقاله اما به فرض در یک پوزیشن پست داک شخصی که مقالات کمتری داشت پذیرفته شده است. چرا؟

در کل نمی‌توان رزومه را از روی تعداد و یا کیفیت مقالات ارزیابی کرد زیرا این دو شاخص‌های یکسانی نیستند. در واقع شاخصی که امتیاز رزومه و مقالات را محاسبه می‌کند شاخص‌هایی مانند H-index است، میزان Cite یا رفرنس‌دهی به آن مقاله است. این‌ها شاخص‌های کمّی و عددی هستند که محقق می‌تواند آن‌ها را داشته باشد و سایت‌های مختلف مثل اسکوپوس، گوگل اسکالر این‌ها را به صورت اتوماتیک محاسبه کرده و ارائه می‌دهد.

وقتی یک محقق دارای H-index فرضاً 20 است دیگر از ایشان نمی‌پرسند با چه تعداد مقاله به این رقم رسیده‌اید. شاید با 20 مقاله و شاید با 5 مقاله این شاخص را گرفته باشد. بنابراین نمی‌توان به این سؤال پاسخ قطعی داد که تعداد مقاله مهمتر است یا کیفیت آن؟ ولی بسته به آن جایی که می‌خواهیم رزومه خود را ارائه دهیم باید برنامه‌ریزی کرد.

به عنوان مثال برای مصاحبه دکتری داخل کشور ما در حال حاضر عنوان شده که مقالات علمی پژوهشی داخلی و خارجی مرتبط با رشته تحصیلی 4 امتیاز دارند.

گفته نشده که مقاله دارای چه ایمپکت فاکتوری باشد، JCR مربوطه Q چند باشد یا علمی پژوهشی وزارت علومی باشد؛ هر مقاله‌ای که ایندکس علمی پژوهشی وزارتین داشته باشد و یا ISI باشد (JCR یا WoS) اسکوپوس یا ISC و یا پابمد باشد، شامل این بند می‌شوند و به همه 4 امتیاز تعلق می‌گیرد. اگر ما فکر می‌کنیم که می‌توانیم برای قبولی در مصاحبه، رزومه خود را تقویت کنیم و مثلاً 6 ماه فرصت داشته باشیم در این 6 ماه می‌توانیم تعداد 3 مقاله برای مجلات علمی پژوهشی WoS بنویسیم و یا یک مقاله برای مجله‌ای با ایمپکت 3.

 اینجا بایستی که حتماً برای آن 3 مقاله برنامه‌ریزی کرد زیرا هر دو یک زمان می‌برد ولی برای مرکزی که قصد ارائه مقاله را داریم اگر 3 مقاله ارائه دهیم 12 امتیاز می‌گیریم ولی آن مقاله با اینکه ایمپکت بالایی دارد، برای ما 4 امتیاز می‌آورد. ملاک آن جایی است که می‌خواهیم رزومه را ارائه دهیم. اگر هدف ما اپلای است، در خارج از کشور، هم تعداد مقاله و هم کیفیت آن مهم است ولی اگر می‌توان تعداد بیشتری مقاله معمولی ISI و Scopus داشت لزومی ندارد که به جای چند مقاله، ما یک مقاله با ایمپکت بالا داشته باشیم.

پیشنهاد ما این است که تعداد مقالات را بیشتر کنیم البته با دارا بودن حداقل ایندکس در ISI و Scopus و مهمتر اینکه مجلاتی که کار می‌کنیم، ایندکس‌های شبکه‌های علمی-اجتماعی  از جمله گوگل اسکالر هم داشته باشند و اینکه سعی کنیم با تعداد مقاله، شاخص‌های بین‌المللی که جهت ارزیابی محققین است از جمله H-index را افزایش دهیم. راهکارهایی مانند استفاده از ایمیل آکادمیک و یکسان در مقالات مختلف پبشنهاد می‌شوند. 

اکسپت به معنای پذیرش و قبول است و در دنیای مقالات وقتی مقاله از سوی مجله‌ای برای چاپ قبول شده و مجله مقاله را تأیید می‌کند گفته می‌شود Accepted for Publication و Acceptance Letter صادر شده و به این فرآیند اکسپت شدن مقاله می‌گویند.

ابتدا اجازه بدهید به سؤالی پر تکرار بپردازیم که همان بحث اعتبار اکسپت (Accept) است. برای رزومه اگر مقاله‌ای اکسپت شده باشد کافیست و الزاماً نیازی نیست در مجله چاپ شود. کافیست در رزومه اسامی نویسندگان و سپس سال اکسپت شدن و بعد عنوان مقاله را بیاوریم و بنویسیم Accepted for publication in … و اسم مجله‌ای که اکسپت کرده را بیاوریم.

در برخی موارد نیز پرسیده می‌شود که آیا مراجع مختلف اکسپت را قبول دارند یا خیر؟

باید گفت هر جایی آیین نامه‌ای دارد برای مثال دانشگاه آزاد برای دفاع دکتری، اکسپت مقاله https://tadbirsaz.org/fa/blog/research/article/549 را برای پیش دفاع کافی می‌داند ولی برای دفاع، چاپ را باید ارائه داد. لازم به ذکر است که این قوانین ممکن است ثابت نباشند. 

در جامعه جهانی برای فرآیندهای اپلای و یا هر ارتقاء دیگری مانند ارتقاء هیئت علمی، اکسپت مقاله آخرین گام و به منزله چاپ محسوب می‌شود اگر اکسپت سیستمی باشد و بتوان آن را به صورت آنلاین چک کرد. پس منظور از اکسپت سیستمی یا زنده، این است که مقاله ما قابلیت استعلام آنلاین از طریق پنل کاربری مجله داشته باشد.

وقتی مقاله ای سابمیت و به مجله‌ای اعم از علمی پژوهشی، ISI،ISC، پابمد و یا اسکوپوس ارسال می‌شود تحت فرآیند داوری قرار می‌گیرد. معمولاً مجلات قبل از ارسال مقاله به بخش داوری آن را از سه جهت بررسی می‌کنند.

ابتدا موضوع مشابهت‌یابی است که از نرم افزارهای مشخصی استفاده می‌کنند تا مشخص شود مقاله بیش از حد استاندارد، مطالب مشابه و کپی پیست شده نداشته باشد.

دوم اینکه آیا نویسنده مقاله، آن را کاملاً مطابق با قالب (تمپلیت) مجله درآورده است یا خیر؟

مورد سوم اینکه آیا مشابهت عنوانی با اسکوپ مجله وجود دارد؟

کارشناس مجله این سه مورد را بررسی کرده و سپس با نظر سردبیر، داوران معینی برای آن مقاله مشخص شده و از طریق سایت مجله، مقاله برای داوران ارسال می‌شود.

 معمولاً مجلات دارای داوری دوسو کور یا دوسو ناشناس هستند، به این معنی که داور نمی‌داند مقاله چه کسی را داوری می‌کند و نویسنده هم اطلاع ندارد مقاله‌اش توسط کدام داور داوری می‌شود که این کار گامی مؤثر در جهت جلوگیری از فساد علمی است. وقتی مقاله برای داوران ارسال شد در سه حالت امکان نظر وجود دارد.

1-    درخواست اصلاح (revise)

2-    درخواست رد (reject)

3-    پذیرش (accept)

وقتی که دو داور در پذیرش هم نظر باشند مقاله پذیرش می‌شود. اگر هر دو داور مقاله را ریجکت کردند مقاله ریجکت شده و اگر یکی از داوران اکسپت و دیگری ریجکت کرد، مقاله به داور سوم ارجاع داده می‌شود و نظر داور سوم، مبناست.

حال بسته به سیاست‌های مجله اینکه چاپ به صورت فصلنامه‌ای است یا دو فصلنامه و یا ماهنامه و سایر سیاست‌های مجله، زمان داوری مشخص می‌شود.

معمولاً زمان داوری طولانی برای مجلات  معتبر و دارای ضریب IF و Site Score بالا وجود دارد ولی هر چه جلوتر می‌رویم به سمت زمان‌های داوری کوتاه مدت می‌رویم و دلیل آن احترام به نویسندگان است تا اگر قرار است مقاله ریجکت شود، زمان نویسنده یا نویسندگان کمتر از بین برود و سریعتر این موضوع را بدانند.

در زمان‌های قدیم تا 2 سال هم ممکن بود زمان داوری به طول بیانجامد و پس از آن مشکلی که وجود داشت این بود که دیتای (Data) مقاله دیگر قدیمی شده بود و ظلمی در حق نویسندگان بود چرا که امکان ارسال به مجله دیگر وجود نداشت.

پس از اعلام نتیجه، اگر مقاله مورد قبول واقع شود و یا ریجکت شود تکلیف مشخص است اما اگر اصلاح نیاز باشد باید نویسنده یا نویسندگان به طور دقیق اصلاحات را انجام بدهند و با هایلایت در متن مقاله آن را مشخص کنند و یک فایل پاسخ به کامنت‌های داوران به صورت جداگانه تهیه و سابمیت کنند تا نظر داوران اعلام شود.

در برخی موارد ممکن است مقاله تحت داوری، مورد بازپس‌گیری واقع شود تا به مجله دیگری ارسال شود و از جمله دلایل آن می‌تواند زمان طولانی داوری باشد، لذا در این موارد چنین چیزی مقدور است و مجلات گزینه‌ای به نام Withdraw دارند و نویسندگان می‌توانند با ذکر دلایلی موجه این درخواست را صادر کنند.

امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد، چنانچه شما ابهام و یا درخواست خدمات مشاوره‌ای در مورد سابمیت، اکسپت و چاپ مقالات علمی پژوهشی مورد تأیید وزارتین و یا ISI داشتید، کارشناسان ما در خدمت شما خواهند بود.

یکی از مهمترین خدمات ایران isi، طراحی و ارائه موضوعات علمی، کاربردی برای تدوین پروپزال، پایان نامه و مقاله می باشد.

وجود موضوع علمی و کاربردی، علاوه بر ارتقاء سطح علمی دانشجویان و دانشگاه، می تواند گره ای از مشکلات بخش صنعت، اقتصاد و بطور کلی بخش حقیقی جامعه باز کند.

لذا ایران isi در راستای استراتژی پیوند صنعت با دانشگاه (بعنوان یکی از استراتژی ها و وظایف اصلی موسسه)، حساب ویژه ای برای طراحی موضوعات به روز، غیر تکراری، علمی، کاربردی و قابل اجرا باز نموده و همواره موضوعات را بطور رایگان در اختیار علاقه مندان قرار داده و می دهد.

جهت تعیین موضوع، بهتر است دانشجو ابتدا حوزه ای که قصد تعریف موضوع و تدوین پایان نامه را دارد مشخص نماید.

 پارامترهای زیادی برای تعیین موضوع مناسب وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از : 

 تخصص و علاقه اساتید راهنما

 درنظر گرفتن بازار شغلی در آینده برای دانشجو

 میزان توانایی در دفاع از آن

به روز بودن و عدم انجام تحقیقات مشابه در حوزه مذکور

 وجود پیشینه مناسب پژوهشی در خارج

 قابلیت استخراج مقاله از موضوع در پایان کار

 قابلیت بسط و توسعه موضوع در صورت قصد ادامه تحصیل

 کاربردی بودن موضوع و ...

در واقع می توان گام اول تدوین پروپزال، پایان نامه و مقاله علمی را تعریف و طراحی موضوع مناسب دانست. برخی از مشخصات موضوعاتی که در ایران isi به تفکیک رشته ها و گرایشات مختلف طراحی می شود، عبارتست از :

• ارائه موضوعات بر اساس مقالات base معتبر (ISI)و به روز (از پابلیشرهای معتبر نظیر الزویر و اشپرینگر و امرال و ...)

در این راستا، معتبرترین مقالات ISI که هم جنبه کاربردی و هم جنبه تئوریک قوی دارند، انتخاب شده و از پیشنهادات آن مقاله (بخش پیشنهادات برای محققان آتی) بمنظور تعریف موضوعات جدید استفاده می گردد.

• بومی سازی و سفارشی سازی موضوع بر اساس ویژگی های کشور و سازمان خاص

برخی از شرایط منحصر به فرد کشور، موجب می گردد هر تحقیقی را با هر متغیری نتوان انجام داد. بعنوان مثال متغیرها و شاخص هایی در بورس های اروپا وجود دارند که هنوز در بورس ایران تعریف نشده اند لذا پس از تعریف اولیه موضوع، متغیرها و فرضیات تحقیق نیز شکل گرفته تا موضوع کاملا منطبق بر شرایط داخلی کشور باشد.

• تعریف موضوع پایان نامه منطبق با زمینه شغلی، علاقه و توانایی دفاع دانشجو

تا حد امکان (بخصوص در رشته های علوم انسانی و مطالعه موردی) سعی می شود موضوع منتخب در جامعه ای اجرای شود (جامعه آماری) که محقق در تماس مستقیم با آن جامعه باشد. مثلا کارمند آن سازمان باشد. در این صورت، محقق علاوه بر استفاده از مزایای مادی و معنوی اجرای تحقیق برای سازمان مطبوع خود، در جمع آوری اطلاعات (بصورت کتابخانه ای و میدانی) نیز دچار مشکل نمی شود. چراکه بخش زمانبر و طاقت فرسای هر تحقیق، گردآوری اطلاعات آن می باشد. در تحقیقاتی که می بایست پرسش نامه ای در جامعه آماری توزیع گردد، چنانچه محقق خود از افراد آن جامعه باشد، بسیار راحت تر از زمانی است که فرد خود ارتباطی با پاسخگویان نداشته باشد.

• تعریف موضوع در راستای الویت‌های پژوهشی سازمان ها جهت برخورداری از مزایای مالی و معنوی آنها

اکثر سازمان ها و شرکتهای بزرگ، هر ساله لیستی از اولویت های پژوهشی را برای انجام برون سپاری می کنند که بخشی از آنها را هم مختص دانشجویان تعریف می کنند. لذا دانشجویان می توانند با انتخاب این طرح ها، هم از داده ها و اطلاعاتی که سازمان به راحتی در اختیارشان قرار می دهد استفاده کنند و هم احتمالا از مزایی مادی کار
بهره مند گردند و هم زمینه و بستر تداوم همکاری با سازمان مورد نظر را در آینده برای خود فراهم آوردند.

•  سرچ نرم افزاری جهت اطمینان از عدم وجود کار مشابه

جهت اطمینان از عدم وجود تحقیقی کاملا مشابه، موضوعات طراحی شده با نرم افزار های مخصوص سرچ می گردد.

•     دادن حق انتخاب به دانشجو با ارائه لیستی از موضوعات متنوع، کاربردی و مشتمل بر حداقل 7 موضوع
•     قابلیت استخراج مقاله از موضوعات پیشنهادی در پایان کار

یکی دیگر از مزایای مهم موضوعات طراحی شده، قابلیت استخراج مقاله ای علمی (در حد چاپ در ژورنالهای آی اس آی) از این موضوعات می باشد که در صورت تمایل متقاضیان، شرکت تضمین تدوین و اکسپت و چاپ مقاله را در ابتدای کار می دهد.

مراحل پذیرش مقاله

اکسپت به معنای پذیرش و قبول است و در دنیای مقالات وقتی مقاله از سوی مجله‌ای برای چاپ قبول شده و مجله مقاله را تأیید می‌کند گفته می‌شود Accepted for Publication و Acceptance Letter صادر شده و به این فرآیند اکسپت شدن مقاله می‌گویند.

ابتدا اجازه بدهید به سؤالی پر تکرار بپردازیم که همان بحث اعتبار اکسپت (Accept) است. برای رزومه اگر مقاله‌ای اکسپت شده باشد کافیست و الزاماً نیازی نیست در مجله چاپ شود.

کافیست در رزومه اسامی نویسندگان و سپس سال اکسپت شدن و بعد عنوان مقاله را بیاوریم و بنویسیم Accepted for publication in … و اسم مجله‌ای که اکسپت کرده را بیاوریم.

در برخی موارد نیز پرسیده می‌شود که آیا مراجع مختلف اکسپت را قبول دارند یا خیر؟

باید گفت هر جایی آیین نامه‌ای دارد برای مثال دانشگاه آزاد برای دفاع دکتری، اکسپت مقاله را برای پیش دفاع کافی می‌داند ولی برای دفاع، چاپ را باید ارائه داد. لازم به ذکر است که این قوانین ممکن است ثابت نباشند. در جامعه جهانی برای فرآیندهای اپلای و یا هر ارتقاء دیگری مانند ارتقاء هیئت علمی، اکسپت مقاله آخرین گام و به منزله چاپ محسوب می‌شود اگر اکسپت سیستمی باشد و بتوان آن را به صورت آنلاین چک کرد. پس منظور از اکسپت سیستمی یا زنده، این است که مقاله ما قابلیت استعلام آنلاین از طریق پنل کاربری مجله داشته باشد.

وقتی مقاله ای سابمیت و به مجله‌ای اعم از علمی پژوهشی، ISI،ISC، پابمد و یا اسکوپوس ارسال می‌شود تحت فرآیند داوری قرار می‌گیرد. معمولاً مجلات قبل از ارسال مقاله به بخش داوری آن را از سه جهت بررسی می‌کنند.

ابتدا موضوع مشابهت‌یابی است که از نرم افزارهای مشخصی استفاده می‌کنند تا مشخص شود مقاله بیش از حد استاندارد، مطالب مشابه و کپی پیست شده نداشته باشد.

دوم اینکه آیا نویسنده مقاله، آن را کاملاً مطابق با قالب (تمپلیت) مجله درآورده است یا خیر؟

مورد سوم اینکه آیا مشابهت عنوانی با اسکوپ مجله وجود دارد؟

کارشناس مجله این سه مورد را بررسی کرده و سپس با نظر سردبیر، داوران معینی برای آن مقاله مشخص شده و از طریق سایت مجله، مقاله برای داوران ارسال می‌شود. معمولاً مجلات دارای داوری دوسو کور یا دوسو ناشناس هستند، به این معنی که داور نمی‌داند مقاله چه کسی را داوری می‌کند و نویسنده هم اطلاع ندارد مقاله‌اش توسط کدام داور داوری می‌شود که این کار گامی مؤثر در جهت جلوگیری از فساد علمی است. وقتی مقاله برای داوران ارسال شد در سه حالت امکان نظر وجود دارد.

درخواست اصلاح (revise)

درخواست رد (reject)

پذیرش (accept)

وقتی که دو داور در پذیرش هم نظر باشند مقاله پذیرش می‌شود. اگر هر دو داور مقاله را ریجکت کردند مقاله ریجکت شده و اگر یکی از داوران اکسپت و دیگری ریجکت کرد، مقاله به داور سوم ارجاع داده می‌شود و نظر داور سوم، مبناست. حال بسته به سیاست‌های مجله اینکه چاپ به صورت فصلنامه‌ای است یا دو فصلنامه و یا ماهنامه و سایر سیاست‌های مجله، زمان داوری مشخص می‌شود.

معمولاً زمان داوری طولانی برای مجلات  معتبر و دارای ضریب IF و Site Score بالا وجود دارد ولی هر چه جلوتر می‌رویم به سمت زمان‌های داوری کوتاه مدت می‌رویم و دلیل آن احترام به نویسندگان است تا اگر قرار است مقاله ریجکت شود، زمان نویسنده یا نویسندگان کمتر از بین برود و سریعتر این موضوع را بدانند.

در زمان‌های قدیم تا 2 سال هم ممکن بود زمان داوری به طول بیانجامد و پس از آن مشکلی که وجود داشت این بود که دیتای (Data) مقاله دیگر قدیمی شده بود و ظلمی در حق نویسندگان بود چرا که امکان ارسال به مجله دیگر وجود نداشت.

پس از اعلام نتیجه، اگر مقاله مورد قبول واقع شود و یا ریجکت شود تکلیف مشخص است اما اگر اصلاح نیاز باشد باید نویسنده یا نویسندگان به طور دقیق اصلاحات را انجام بدهند و با هایلایت در متن مقاله آن را مشخص کنند و یک فایل پاسخ به کامنت‌های داوران به صورت جداگانه تهیه و سابمیت کنند تا نظر داوران اعلام شود.

در برخی موارد ممکن است مقاله تحت داوری، مورد بازپس‌گیری واقع شود تا به مجله دیگری ارسال شود و از جمله دلایل آن می‌تواند زمان طولانی داوری باشد، لذا در این موارد چنین چیزی مقدور است و مجلات گزینه‌ای به نام Withdraw دارند و نویسندگان می‌توانند با ذکر دلایلی موجه این درخواست را صادر کنند.

امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد، چنانچه شما ابهام و یا درخواست خدمات مشاوره‌ای در مورد سابمیت، اکسپت و چاپ مقالات علمی پژوهشی مورد تأیید وزارتین و یا ISI داشتید،

کارشناسان ما در خدمت شما خواهند بود.